Paniek op de pampas!

Een aantal overweldigende kreten uit ons woelige leven in Zuid Amerika:

"Mar, ik ga hier morgen ECHT NIET MEER overnachten met die vieze beesten in onze kamer!"

"Bo, heb je mijn steenbed al eens gevoeld?! NIET normaal, man!"

"HELLUP! Er sprong SERIEUS net een kikker uit de wc-pot!"

"Bo, ik trek het echt niet meer in die VOLLE zon, komt er nog een eind aan dit eiland!?"

"Señoritas, pasaportes por favor! Somos la policia!"

"SHIT, we hebben nog maar 13 euro voor 2 dagen op dit eiland! En we zitten zonder pinautomaat! Plan de campagne!"

"Wahaaaaa, BEST lekker zo'n gebraden cavia als hoofdgerecht!"

"Ik wordt GEKKKKKK van al die muggenbulten, op mijn billen, benen, voeten, armen, zelfs een paar op mijn hoofd en 1 op mijn oor!"

.....................................

Vreselijk, zoveel mooie momenten van deze afgelopen weken! "Hoe kunnen we het toch allemaal verwoorden in onze blog!?"

DE MACHU PICCHU!! Een van de zeven wereldwonderen ter wereld! Een dag vantevoren zijn we alvast naar een dorpje voor de Machu Picchu vertrokken, Aguas Calientes. Een gezellig sfeervol plaatsje met veel vertier. We doken een restaurant in genaamd 'Indio Feliz', gerund door een gekke smalle Fransman en zijn serieuze brede Peruaanse vrouw. Ons eerste heerlijke drie-gangen avondmaal in Peru. Hoe langer we aan het tafelen waren, hoe vrolijker die Fransman werd! Uhm... volgens mij was hij om 18.00 uur al behoorlijk teut maar bracht even vrolijk (en scheef!) zijn warme broodjes aan de tafels. Wat een vent! We mochten met hem dus ook op de foto maar dat zijn vrouw het maar niet zag, zei hij!

Bo en Mar moesten toch vroeg naar bed, we gaan morgen de Wayna Picchu beklimmen!! Ter verduidelijking: de Wayna Picchu is de HOOGSTE top naast de Machu Picchu. Zo'n 2800 meter hoog. Eerlijk gezegd wisten we niet zo goed waar we aan begonnen. Elke dag mogen er maar 400 personen deze top beklimmen. Nou goed... daar gingen we dan maar! Om 4.30 uur dat bed uit, om 5.00 uur aan het ontbijt, om 05.30 uur met de bus naar de ingang gebracht van de Machu Picchu, een half uurtje lopen naar de achterkant van de berg, om vervolgens om 7.00 uur die Wayna te gaan beklimmen! God, waar waren we aan begonnen! Met beiden een rugzak achter op de rug, bleven we maar omhoog stappen, in het begin erg fanatiek, onderweg met veel gepuf en geblaas en toch maar regelmatig de stops, aan het eind TOTAAL van binnen en van buiten twee natte dweilen met een haarcoupe van zeg nou wat! Ondanks het zware klimmen voelden we de trots, macht en adrenaline door ons lijf! Een glimlach kwam bij beiden tevoorschijn zoals ook het zonnetje. WE DID IT!!!!

Na deze behoorlijke beklimming zijn we nog een klein weekje in Cusco verbleven. Helaas mochten we niet volop genieten van deze stad omdat we beiden twee dagen last hadden van de Soroche, oftewel hoogteziek! Met een hevige hoofdpijn zwalkten we wat door de straten maar met weinig succes. TOT we maar besloten om een massage te ontvangen van twee vrij kleine "onschuldige" dametjes! De massage kan min of meer beschreven als: onplezierig, pijnlijk, bijzonder, anders dan anders. Een ding was wel: de soroche was verdwenen!! Ons hoogtepunt van Cusco was toch wel het eten van de cavia en alpaca.

BO, Bol, Boli, Boliv, Bolivi, Bolivia! Ja dat is het ja! Hop, de grens over. En wel heel serieus genomen, VOOR de grens van Peru moesten we uit ons busje stappen en met al onze bagage over een ijzeren kabel stappen om vervolgens ook lopend Bolivia in te gaan. "Bizar, vind je niet!?" Hup stempel in ons paspoort! Bienvenida a Bolivia!!!

Ons eerste plaatsje in Bolivia werd Copacabana! Kopieer volgende link of klik erop en neem je mee met Barry! Je zult vast en zeker de hele dag dit nummer in je hoofd hebben! http://www.youtube.com/watch?v=NKR2n-G-wdM&ob=av2n

In Copacabana werden hartelijk ontvangen door de enthousiaste uitbater Martin! Deze Duitser heeft zijn hotelerie op een berg gebouwd met een ontzettend prachtig uitzicht op het Titicacameer. Van Martin mocht en kon alles! Wil je lekker in de tuin luieren in een van de tientallen hangmatten, gitaar spelen, een dvd bekijken in de woonkamer, gezond voor jezelf koken in de snoezige keuken, op het dak zitten en naar de vogels luisteren, kaasfondue eten in je slaapkamer met een goed wijntje erbij! KEIN PROBLEM!

Vanuit hier zijn we twee daagjes naar Isla del Sol gegaan. Je kon van Noord naar Zuid een trekking doen van ONGEVEER 3 uur. Bij aankomst op het eiland, kwamen we erachter dat we omgerekend in euro's nog maar 13 euro op zak hadden om daar een overnachting, avondeten inclusief ontbijt, entreegelden en natuurlijk ook nog de boot terug van te betalen.... SHIT, plan de campagne! Dat wordt een hoofdgerecht delen, geen luxe hostel, geen heerlijke versnapering kopen voor onderweg en ook het ontbijt delen. Slokje thee voor Bo, slokje voor Mar, stukje brood voor haar, stukje brood voor de ander! Terugkomend op de 3 uur durende tocht. Heuvel op, heuvel af, er kwam geen eind aan dat pad! Steeds maar weer was je blij dat je een top van een berg bereikt had en dan zag je weer een eindeloos pad voor je! Absoluut mooie natuur om ons heen, maar toch.. het was warm en zeker vermoeiend. De 3 uur werd voor ons 5 uur voordat we bij Zuid aankwamen! Geen gids, een tweetal gezelschap (wij!), 4 flessen water en wat nootjes voor de energie, een pet op ons hoofd en goede zonnebrand op ons huid. Er was een moment dat Mar het niet meer zag zitten (nu net nadat ze Bo in het begin ook al had gemotiveerd). Desondanks de vermoeidheid, lieten we het er niet bij zitten en kwamen we op het idee dat we nog een opgeladen iphone en speakers in onze rugzak hadden. (Lampje ging branden!) VOLOP de muziek aangezet (de jaren 90 happy hardcore!) en onze laatste stappen vooruit gezet met wat hupjes op deze lachwekkende vrolijke 1 uur durende mix. Thanks DJ Paul, Thanks alle ravers en dank aan onze oude gabbertijd! Het hostel werd uiteindelijk een kil verlaten hok met motten en spinnen. Het was maar 2 euro per persoon. De wc en douche waren buiten in een donker hok met alleen koud water en de tandjes mochten ook buiten in het donker gepoetst worden! Gelukkig vielen we heel snel in slaap en mochten we de volgende ochtend snel het bootje in om terug te gaan naar Copacabana, waar we weer geld konden pinnen!

Next stop werd een welverdiend luxe hotel voor de twee dametjes! Radisson La Paz!!! Met twee vrijwel nog koude neusjes van Copacabana mochten we onze bagage afgeven bij de ingang en konden we de lagen kleding meteen wel uittrekken om vervolgens een zalig warm bad nemen in het zwembad! Zoals de reclame van Randstad: "het waren twee overweldigende dagen voor ons!" Bedankt Radisson!!!

La Paz?! La Paz!! JAAAAAAAA, La Paz! La Paz betekent de Rust! Maar daar hebben we het toch niet van genomen. Laten we naar EEN boliviaans openlucht concert gaan van EEN bolivaans bandje of zoiets! Hup, entrees gekocht voor maar 6 euro per persoon! "Zal wel niet spectulair zijn voor zo weinig geld!", dachten we! Een MEGA LANGE rij die alsmaar slalomde door het park in de avond, honderden Bolivianen die heel geduldig wachtten, een mooi briesje door de bomen, een popcornkraampje en wat bier te koop op straat. Laten we er maar tussen gaan staan en wachten! Het wachten werd 2 uur voordat de deuren geopend werden! 2 uur!!! Boliviaanse tijd dus!!! Is nog erger dus dan een Spaans halfuurtje!!! Met veel geluk mochten we vrijwel vooraan gaan zitten tussen de vriendelijke bolivianen die het ons wel gunden om dit mee te maken. NOG STEEDS geen idee van wat er kwam!!! Licht uit, spot aan! Een jewelste van publiek die onverwachts opstonden voor de band die tevoorschijn kwam! De eerste minuten van het concert was met open mond luisteren naar het geluid van de pamfluiten en de mandolines! Los Kjarkas, zo heet de popgroep! De mannen gekleed in hun boliviaanse poncho's, zongen uit volle borst! Komen we er achter dat het de meest populairste popgroep uit de Boliviaanse geschiedenis was, die speciaal dit concert gaven vanwege hun 40 jarig bestaan!!! Het kippenvel staat nog steeds op onze armen!!! VET COOL GAAF HOOR!!!! http://loskjarkas.com.bo/web/ini.html

Toch nog doorgaand met La Paz! Na een hele maand netjes op tijd naar bed te zijn gegaan (niet later dan 22 uur), hadden we de stoute schoenen aangetrokken na het concert en zijn we op zoek gegaan naar een leuke bar of disco voor in de nachturen. Het werd het Hard Rock cafe! Na het bestellen van een cocktail (net een half uurtje binnen) gingen alle lampen aan en stonden er ineens een stuk of 12 politiemannen midden op de vloer. Het was vreemd, luguber, raar! Wat wilden ze van ons! Waarom was de muziek uitgegaan en stonden ze daar zo boos te loeren!??? Met een hartslag van die je ook na de Python achtbaan kunt hebben, liepen ze langs alle mensen af en jep, ze liepen niet langs ons af maar op ons af! "Pasaportes, por favor!" GODALLEMAGGI! Wat een susto! Wat een schrik! Niets aan het handje hoor maar dit gebeurt blijkbaar wel vaker in Bolivia! Na 10 minuten mochten de billen en heupen weer in beweging komen en kon er weer geconverseerd worden!

Afgelopen zondag zijn we met een klein vliegtuigje naar Rurenabaque gevlogen. Het ligt in de Amazones, lekker zweten tussen die billetjes en elke seconde van de dag de muggen van je afweren! JAAAA, we hadden er zin in!!!!! We gingen voor 3 dagen de Pampa's in! Dat is een gebied waar heel veel gedierte rond loopt en waar dus ook alles primitief is!!!! Daaag bewoonde wereld!!! Hola MOSKITOOOOOOOOOO'SS!!!!! Niet alleen moskito's, maar ook alligators, toekans, apen, kaaimannen, roze dolfijnen en nog veel meer ondenkbare gediertes kwam aan ons voorbij! Tot nu toe ons meest avontuurlijke tripje in de Pampa's, je kunt wel zeggen: Brabantse dametjes in de Pampa's!!!

Nu dat Mar dit stukje schrijft, wil ze alle lezers er toch even op attenderen dat je geen leuker gezelschap kunt hebben dan Bo tussen die beestjes! Onze onschuldige blondine heeft haar kreten eruit geschreeuwd (oftewel soms eruit gebruld net als een brulaapje! ;-)) Steeds maar weer verbrandde ze haar calorieen door van haar stoel te springen, haar handen te laten flapperen, haar hoofd te schudden en weg te rennen van die kleine beestjes. Daarentegen was Mar dan niet bang voor die kleine opdonders maar was zij weer bang voor de grotere beesten in de jungle! Leuk stel, toch!? Ok, bedtijd! Met een klein zaklampje in het pikkedonker in een houten primitief hutje moesten we ons goed insmeren met insectenlotion en moesten de tandjes nog buiten gepoetst worden. Dat ging allemaal heel snel, hoor! We wilden er niet veel tijd aan besteden maar gewoon zorgen dat het snel weer licht werd buiten. Helaas was er nog wel een angst voor het slapen gaan en dat was DAT BED!!! "Hoeveel spinnen, kikkers, motten, mieren en ander gedierte wachten op ons?" Welterusten Bo, Welterusten Mar! DRAMA!!!!!!!!!!

De eerste nacht werden we wakker gehouden door een koor kwakende kikkers en valszingende enge vogels, een armadillo die om 4.15 uur onder ons huisje kroop, en om 6 uur begonnen de brulapen herrie te maken, etc etc! FIJN één met de natuur!

De tweede dag hebben we in de Pampa's een 4 uur durende tocht gemaakt TE PAARD! Dat was wel genieten! Een beetje door het hoge gras slenteren en goed bruin worden van de AmasZON! Onderweg hebben we een stop gemaakt en hebben we met een vrucht onszelf laten tatoeeren! Het sap van de vrucht was in eerste instantie doorzichtig / gelig maar zodra je met een scherp takje de sap op je huid aanbracht, verscheen er na een half uur een blauwe tattoo. Best leuk zo'n mislukte kindertattoo die 5 dagen blijft zitten! Naast deze activiteit hebben we in de nacht alligators gespot, in de kano urenlang gevaren om meer dieren te spotten en hebben we in de nachten met alleen een kaarsje op tafel meerdere malen potjes Yahtzee gespeeld! Wat hebben we aan deze jungle experience overgehouden? Een hoop vieze kleding, een mislukte tattoo op je arm, een pijnlijke bips van het paardrijden, honderden muggenbeten op ons lichaam, enkele bange momenten gehad door het gedierte wat rondom ons hutje liep, MAAR DESONDANKS EEN LACHWEKKENDE EN ZEKER MOOIE ERVARING DIE WE NOOIT MEER ZULLEN VERGETEN!!!!

Nog enkele foto's van onze verwennerij aan het zwembad in Rurenabaque na de Pampa tour! Dit hadden we zeker nodig!

Eind goed, al goed.......

Bo en Mar zeggen: PROOST!!!!!!